ANTIAE

ANTIAE

apud Tertullian. de Pallio c. 4. ubi de Hercule, apud Omphalem serviente: Credo et iubas pectinem passas, ne cervicem enervem inureret stiria leonina: hiatus crinibus infarsos, genuinos inter antias adumbratos: non sunt, ut quidam volunt, sincipitis leonini crines antependuli aut eius fronti impendentes; sed vult et fingit Auctor, Omphalem, cum exuvias illas Herculei leonis sibi aptaret et indueret, hiatum eius globis crinium muliebrium infersisse, genuinos autem leonis dentes inter antias, h.e. inter capillos et cincinnos suos ad utraque parte descendentes texisse. Non enim alii capilli, quam qui utrinque per tempora et genas descendebant, genuinos leonis poterant adumbrare, et hi Antiae dicuntur. Gloss. Antiae, comae, διὰ τῶ κροτάφων κρεμάμεναι γυναικείαι. Glossae S. Benigni Divion. Antiae, capilli, quos proximos auribus in capite mulieres componunt. Graeci παρωτίδας vocant; Pollux etiam βοςτρύχους et κινκίννους; ac Lucianus τοὺς παῤ ὦτα βοςτρύχους. Quô sensu Appuleius in Floridis, ubi de Apolline: Crines eius remulsis antiis et promulsis capronis, anteventuli et propenduli, ait. In quibus verbis Promulsae capronae et propendulae in frontem: remulsae antiae et anteventulae. Nam qui per genas et tempora dimissi sunt crines, etiam anteventuli dici poslunt et antependuli, ad differentiam corum, qui colla et cervices flagellant. Sic idem Milesiar. l. 5. retropendulos dicit crines, qui cervices pererrant: antependulos, qui genas; atque hi sunt, qui Antiae dicebantur. Idem alibi, Adulescens visenda pulchritudine, crinibus fronte parili separatu per malas remulsis: de antiis omnino loquitur. Comarum igitur, aliae ὑπὲρ τὸ μέτωπον, quas Latini capronas; aliae εν πλαγίου, quas Antias; aliae κατόπιν nutriebantur, quas retropendulas Appuleius vocat, etc. Origo vocis ab antis, quae sunt latera ostiorum: Sed et antes cuiusque rei extremitates sunt. Salmas. ad Tertullian. p. 299.